ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΡΟΧΑΙΩΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ
Ένα απόγευμα τον Σεπτέμβριο του 2000 επιστρέφοντας από την θάλασσα στο σπίτι μου με το δίκυκλό μου κι ενώ βρισκόμουνα στην οδό Λίνδου λίγα μέτρα πιο πέρα από την διασταύρωση με την οδό Εθν.Αντίστασης με κατεύθυνση προς το Ροδίνι , αντιλήφθηκα αριστερά μου ένα σταθμευμένο λεωφορείο του ΚΤΕΛ -με κατεύθυνση προς την πόλη-και την ίδια στιγμή ένα επιβατηγό αυτοκίνητο , αντί να περιμένει πίσω του, να το προσπερνάει και να κινείται στο ρεύμα κυκλοφορίας μου. Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο ..Με παρέσυρε και με πέταξε στο πεζοδρόμιο δεξιά μου.
Από κείνη τη στιγμή άρχισε το μαρτύριό μου το οποίο συνεχίζεται μέχρι σήμερα …
Το ασθενοφόρο καθυστέρησε πολύ να έρθει κι αυτό επιδείνωσε την εσωτερική αιμορραγία ..για να έρθει ελικόπτερο του ΕΚΑΒ να με πάρει στο ΚΑΤ της Αθήνας, πάλεψαν οι μισοί βουλευτές και πολιτικοί παράγοντες του νησιού…. Έλα όμως που εκείνη τη μέρα το ΚΑΤ δεν είχε άδειο κρεβάτι στη ΜΕΘ , οπότε μεταφέρθηκα στο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ.
Εκεί διασωληνωμένος παρέμεινα 3 ολόκληρους μήνες…..
Μία ημέρα με επισκέφθηκαν δύο αστυνομικοί από το τοπικό Αστυνομικό Τμήμα και μου ζήτησαν να καταθέσω σχετικά με το ατύχημα. Ο Δ/ντής της ΜΕΘ τους είπε ότι ήταν αδύνατον κάτι τέτοιο έτσι που ήμουν διασωληνωμένος και με ελάχιστη επαφή με το περιβάλλον κι έφυγαν. Το ίδιο με νοήματα τους «είπα» κι εγώ.
Στη συνέχεια «πετάχτηκα» για άλλους 5 μήνες μέχρι το Νοσοκομείο Royal Back Hospital του Κου Ντίκεν στην Αγγλία.Επιστρέφοντας στην Ελλάδα σχεδόν υγιής , είπα να ασχοληθώ με το δικαστικό μέρος της υπόθεσης.
Κατ’ αρχήν η ΚΥΡΙΑ που με « σκότωσε» με το αυτοκίνητό της δεν ενδιαφέρθηκε ούτε μία στιγμή για την πορεία της υγείας μου.…
Η Τροχαία είχε ασχοληθεί –τρόπος του λέγειν-με την διερεύνηση του ατυχήματος λαμβάνοντας κατάθεση μόνο της οδηγού του αυτοκινήτου και της κουμπάρας συνεπιβάτιδας
Το λεωφορείο όταν πήγε εκεί είχε φύγει..Σιγά που θα έψαχναν να το βρουν… μέσα σε τόσες …χιλιάδες που έχει το ΚΤΕΛ Ρόδου και ανάμεσα σε χιλιάδες εκείνη την ημέρα δρομολόγια και οδηγούς…
Σιγά επίσης που θα έψαχναν να βρουν έστω έναν αυτόπτη μάρτυρα , από τους πολλούς που σταμάτησαν με τα αυτοκίνητά τους λόγω του ατυχήματος, αφού η κυκλοφορία στην οδό Λίνδου είχε διακοπεί.
Έτσι στην δικογραφία δεν υπήρχε αναφορά καθόλου για λεωφορείο. Η ΚΥΡΙΑ οδηγός και η κουμπάρα συνεπιβάτης της κατέθεσαν ότι εγώ μπήκα στο ρεύμα κυκλοφορίας τους. Τσιμουδιά για το λεωφορείο… Έκπληκτος διάβασα και την «κατάθεσή μου» που είχα…. δώσει στην Αθήνα. Τι έλεγε? Μία μόνο γραμμή… ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΠΟΥ ΕΠΑΘΑ ΣΤΗ ΡΟΔΟ. Τρελάθηκα !!!Ουδέποτε είχα πει κάτι τέτοιο, απλά είχα δηλώσει αδυναμία κατάθεσης με νοήματα παρουσία και του θεράποντος γιατρού μου.
Ο επιληφθείς αστυνομικός που είχε αναλάβει εδώ στη Ρόδο την διεκπεραίωση της υπόθεσής μου–με διετή προϋπηρεσία-δέχθηκε ότι του είπαν κι έβγαλε το συμπέρασμά του, υιοθετώντας τους ισχυρισμούς της άλλης οδηγού.
Με τον δικηγόρο μου ξεκίνησα δικαστικό αγώνα για να βρω το δίκιο μου… Μήνυσα την οδηγό του αυτοκινήτου που με κτύπησε και τους αστυνομικούς στη Ρόδο και στην Αθήνα που δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους..Το αποτέλεσμα σήμερα ύστερα από δέκα χρόνια , είναι να βρίσκομαι εγώ κατηγορούμενος για συκοφαντική δυσφήμηση και απαίτηση καταβολής αποζημίωσης εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ..
Τι άλλο πρέπει κάνω; Απαντήστε μου εσείς που διαβάζετε αυτή την ιστορία ! Που πρέπει να πάω για να δικαιωθώ; «Να υπάρχει δικαιοσύνη κι ας πέσει ο ουρανός » φώναζαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι. Αν υπήρχε δικαιοσύνη όλα θα διορθώνονταν!
Μια μέρα που φαινόταν όπως οι άλλες...και κατέληξε έτσι….
Γι αυτό φίλοι μου αν ποτέ σας συμβεί τροχαίο ατύχημα ειδοποιήστε αμέσως, συγγενείς , δικηγόρο, πραγματογνώμονα ,γιατρό, τηλεοπτικά κανάλια, τον παπά της ενορίας σας κι όποιον άλλον νομίζετε και τελευταία το ΕΚΑΒ και την αστυνομία…
Από κείνη τη στιγμή άρχισε το μαρτύριό μου το οποίο συνεχίζεται μέχρι σήμερα …
Το ασθενοφόρο καθυστέρησε πολύ να έρθει κι αυτό επιδείνωσε την εσωτερική αιμορραγία ..για να έρθει ελικόπτερο του ΕΚΑΒ να με πάρει στο ΚΑΤ της Αθήνας, πάλεψαν οι μισοί βουλευτές και πολιτικοί παράγοντες του νησιού…. Έλα όμως που εκείνη τη μέρα το ΚΑΤ δεν είχε άδειο κρεβάτι στη ΜΕΘ , οπότε μεταφέρθηκα στο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ.
Εκεί διασωληνωμένος παρέμεινα 3 ολόκληρους μήνες…..
Μία ημέρα με επισκέφθηκαν δύο αστυνομικοί από το τοπικό Αστυνομικό Τμήμα και μου ζήτησαν να καταθέσω σχετικά με το ατύχημα. Ο Δ/ντής της ΜΕΘ τους είπε ότι ήταν αδύνατον κάτι τέτοιο έτσι που ήμουν διασωληνωμένος και με ελάχιστη επαφή με το περιβάλλον κι έφυγαν. Το ίδιο με νοήματα τους «είπα» κι εγώ.
Στη συνέχεια «πετάχτηκα» για άλλους 5 μήνες μέχρι το Νοσοκομείο Royal Back Hospital του Κου Ντίκεν στην Αγγλία.Επιστρέφοντας στην Ελλάδα σχεδόν υγιής , είπα να ασχοληθώ με το δικαστικό μέρος της υπόθεσης.
Κατ’ αρχήν η ΚΥΡΙΑ που με « σκότωσε» με το αυτοκίνητό της δεν ενδιαφέρθηκε ούτε μία στιγμή για την πορεία της υγείας μου.…
Η Τροχαία είχε ασχοληθεί –τρόπος του λέγειν-με την διερεύνηση του ατυχήματος λαμβάνοντας κατάθεση μόνο της οδηγού του αυτοκινήτου και της κουμπάρας συνεπιβάτιδας
Το λεωφορείο όταν πήγε εκεί είχε φύγει..Σιγά που θα έψαχναν να το βρουν… μέσα σε τόσες …χιλιάδες που έχει το ΚΤΕΛ Ρόδου και ανάμεσα σε χιλιάδες εκείνη την ημέρα δρομολόγια και οδηγούς…
Σιγά επίσης που θα έψαχναν να βρουν έστω έναν αυτόπτη μάρτυρα , από τους πολλούς που σταμάτησαν με τα αυτοκίνητά τους λόγω του ατυχήματος, αφού η κυκλοφορία στην οδό Λίνδου είχε διακοπεί.
Έτσι στην δικογραφία δεν υπήρχε αναφορά καθόλου για λεωφορείο. Η ΚΥΡΙΑ οδηγός και η κουμπάρα συνεπιβάτης της κατέθεσαν ότι εγώ μπήκα στο ρεύμα κυκλοφορίας τους. Τσιμουδιά για το λεωφορείο… Έκπληκτος διάβασα και την «κατάθεσή μου» που είχα…. δώσει στην Αθήνα. Τι έλεγε? Μία μόνο γραμμή… ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΠΟΥ ΕΠΑΘΑ ΣΤΗ ΡΟΔΟ. Τρελάθηκα !!!Ουδέποτε είχα πει κάτι τέτοιο, απλά είχα δηλώσει αδυναμία κατάθεσης με νοήματα παρουσία και του θεράποντος γιατρού μου.
Ο επιληφθείς αστυνομικός που είχε αναλάβει εδώ στη Ρόδο την διεκπεραίωση της υπόθεσής μου–με διετή προϋπηρεσία-δέχθηκε ότι του είπαν κι έβγαλε το συμπέρασμά του, υιοθετώντας τους ισχυρισμούς της άλλης οδηγού.
Με τον δικηγόρο μου ξεκίνησα δικαστικό αγώνα για να βρω το δίκιο μου… Μήνυσα την οδηγό του αυτοκινήτου που με κτύπησε και τους αστυνομικούς στη Ρόδο και στην Αθήνα που δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους..Το αποτέλεσμα σήμερα ύστερα από δέκα χρόνια , είναι να βρίσκομαι εγώ κατηγορούμενος για συκοφαντική δυσφήμηση και απαίτηση καταβολής αποζημίωσης εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ..
Τι άλλο πρέπει κάνω; Απαντήστε μου εσείς που διαβάζετε αυτή την ιστορία ! Που πρέπει να πάω για να δικαιωθώ; «Να υπάρχει δικαιοσύνη κι ας πέσει ο ουρανός » φώναζαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι. Αν υπήρχε δικαιοσύνη όλα θα διορθώνονταν!
Μια μέρα που φαινόταν όπως οι άλλες...και κατέληξε έτσι….
Γι αυτό φίλοι μου αν ποτέ σας συμβεί τροχαίο ατύχημα ειδοποιήστε αμέσως, συγγενείς , δικηγόρο, πραγματογνώμονα ,γιατρό, τηλεοπτικά κανάλια, τον παπά της ενορίας σας κι όποιον άλλον νομίζετε και τελευταία το ΕΚΑΒ και την αστυνομία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου