Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Άρθρο από την εφημερίδα "Οδηγώ"

Μύθοι και πραγματικότητα για τις ζώνες ασφαλείας
Μύθος 1 Δεν χρειάζομαι ζώνη ασφαλείας σε μικρές διαδρομές ή σε μικρές ταχύτητες. Περισσότερα από 80% των ατυχημάτων συμβαίνουν με ταχύτητες μικρότερες των 65 χιλ/ώρα3 στα 4 θανατηφόρα ατυχήματα συμβαίνουν σε απόσταση που δεν ξεπερνά τα 40 χλμ από το σπίτι.
Μύθος 2.Μπορώ να σωθώ αν πεταχτώ έξω από το αυτοκίνητο σε περίπτωση ατυχήματοςΟι πιθανότητες να σκοτωθεί κανείς αν πεταχτεί έξω από το αυτοκίνητο είναι 10 φορές μεγαλύτερες.
Μύθος 3 το αυτοκίνητό μου έχει αερόσακους, συνεπώς οι ζώνες δεν είναι απαραίτητεςΟι αερόσακοι είναι επικίνδυνοι αν δεν φοράτε συγχρόνως τη ζώνη
Μύθος 4 οι πίσω θέσεις είναι ασφαλείς, άρα δεν  χρειάζεται η ζώνη.
Προσφέρει πρόσθετη προστασία. Αποφεύγονται οι περισσότεροι θανάσιμοι τραυματισμοί και ο κίνδυνος να εκσφενδονιστείς στους εμπρός επιβάτες με ορμή ανάλογη με βάρος ενός ελέφαντα!!
Οι εμπρός επιβάτες κινδυνεύουν να τραυματισθούν από τον εκσφενδονισμό του πίσω επιβάτη ακόμα κι αν φοράνε ζώνη οι ίδιοι, από την ώθηση.
Μύθος 5 Αισθάνομαι να με περιορίζει η ζώνη ασφαλείας όταν τη φοράω.
Οι ζώνες ασφαλείας είναι σχεδιασμένες ώστε να μας επιτρέπουν να φτάνουμε οτιδήποτε είναι απαραίτητο καθώς οδηγούμε.
Μύθος 6 Νοιώθω μεγαλύτερη σιγουριά όταν κρατάω το παιδί στην αγκαλιά
Σε μια σύγκρουση με 30 χλμ/ώρα ένα παιδί 7 κιλών φεύγει από την αγκαλιά ενός προσδεμένου ενήλικα με δύναμη 135 κιλών!!!
Μύθος 7 Η χρήση ζώνης δεν θα μπορούσε να αποτρέψει σημαντικό ποσοστό θανάτωνΗ ζώνη μπορεί να αποτρέψει 5 στους 10 θανάτους

Άρθρο από την εφημερίδα "Οδηγώ"

Τροχαία ατυχήματα –Τραγικές Ιστορίες { Σ’ αγαπάω Μαμά ..Αντίο}
 Μαμά βγήκα με τους φίλους μου.Πήγα σε ένα πάρτυ και θυμήθηκα αυτό που μου είχες πει, να μην πιω αλκοόλ.Μου είχες ζητήσει να μην πιω ,επειδή θα έπρεπε να οδηγήσω μετά .Έτσι ήπια μόνο αναψυκτικό.Ήμουν περήφανη για μένα, γιατί είχα ακούσει αυτό που τόσο γλυκά με είχες συμβουλέψει πριν φύγω, να μην πιω, αφού θα έπρεπε να οδηγήσω , σε αντίθεση με αυτό που μου έλεγαν οι φίλοι μου.
Έκανα τη σωστή επιλογή. Η συμβουλή σου ήταν η σωστή.Όταν το πάρτυ τελείωσε όλοι μπήκαν στα αυτοκίνητά τους χωρίς να είναι σε θέση να οδηγήσουν.
Εγώ πήρα το αυτοκίνητό μου, χωρίς την παραμικρή ενοχή , αφού ήμουν σίγουρη ότι ήμουνα νηφάλια.Δεν μπορούσα να φανταστώ μαμά αυτό που με περίμενε…..
Τώρα είμαι εδώ ,ξαπλωμένη στην άσφαλτο και ακούω έναν αστυνομικό να λέει « το παιδί που προκάλεσε το δυστύχημα ήταν μεθυσμένο».Μαμά η φωνή του ακούγεται τόσο μακρυνή.
Το αίμα μου είναι παντού στην άσφαλτο και εγώ προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις να μην κλάψω…
Ακούω τους γιατρούς να λένε ότι αυτή η κοπέλα δεν θα τα καταφέρει.
Είμαι σίγουρη ότι το άλλο παιδί που οδηγούσε δεν το είχε καν φανταστεί όταν έτρεχε τόσο πολύ.Στο τέλος, αυτός είχε αποφασίσει να πιεί και εγώ τώρα πρέπει να πεθάνω,
Γιατί το κάνουν αυτό μαμά ?Αφού ξέρουν ότι θα καταστρέψουν ζωές?
Ο πόνος που νοιώθω είναι σαν να με καρφώνουν χιλιάδες μαχαίρια.
Πες στην αδελφή μου να μην φοβηθεί, και στον μπαμπά να είναι δυνατός.
Κάποιος έπρεπε να πει σε αυτό το παιδί ότι δεν έπρεπε να πιεί αν είχε σκοπό να οδηγήσει.
Ίσως αν το έλεγαν οι δικοί του όπως έκανες εσύ, τώρα να ήμουν ζωντανή…..
Η ανάσα μου γίνεται όλο και πιο αδύνατη και αρχίζω να φοβάμαι μαμά…
Πόσο θα ήθελα να ήσουν εδώ και να με κρατούσες στην αγκαλιά σου..
Αυτές είναι οι τελευταίες μου στιγμές .Το καταλαβαίνω κι είμαι τόσο απελπισμένη.
Γιατί …γιατί…είχα τόσα όνειρα για τη ζωή μου. Δεν πρόλαβα να ζήσω..
Θα ήθελα τόσο να σε αγκαλιάσω μαμά…και να σου πω πόσο σε αγαπάω…
Σε αγαπάω μαμά…Αντίο.
Αυτές οι λέξεις γράφτηκαν από μία δημοσιογράφο που ήταν παρούσα σε ένα δυστύχημα
Η κοπέλα ενώ πέθαινε ψιθύριζε αυτές τις λέξεις και η δημοσιογράφος τις έγραφε σοκαρισμένη.
Η ίδια η δημοσιογράφος άρχισε μια εκστρατεία εναντίον της οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ.
       ΝΑ ΠΙΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΚΑΙ ΑΝΕΥΘΥΝΟ.
                                 ΠΟΤΟ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΗ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΔΙΖΟΥΝ 
                                                ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΛΑΘΟΣ

Άρθρο από την εφημερίδα "Οδηγώ"

Μάνα ''πάτησε'' και σκότωσε  το 2χρονο παιδί της!
Μια ανείπωτη τραγωδία συγκλόνισε πρόσφατα την Κρήτη. Ένα 2χρονο αγοράκι έχασε τη ζωή του μετά από ολιγοήμερη μάχη που έδωσε για να κρατηθεί στη ζωή, στην Εντατική Μονάδα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου, μετά το σοβαρό τραυματισμό του από τις ρόδες του αυτοκινήτου της ίδιας του της μάνας. Μιας τραγικής μάνας που από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκε  σε αξιοθρήνητη κατάσταση. Μιας γυναίκας που η μοίρα της έπαιξε το πιο άσχημο παιχνίδι που θα μπορούσε να παίξει ποτέ σε μητέρα...Το περιστατικό συνέβη στο χωριό Κριτσά του δήμου Αγίου Νικολάου. Σχετικά με  τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πλέχθηκε το σκηνικό της αρχαίας τραγωδίας, η νεαρή μητέρα δεν έκανε τίποτα διαφορετικό από αυτό που έκανε κάθε μέρα...Είχε παρκάρει το αυτοκίνητό της κολλητά σε σταθερό αντικείμενο, με αποτέλεσμα να μην ανοίγει η πόρτα του συνοδηγού και η πίσω δεξιά πόρτα. Είχε πάρει τα δίδυμα αγοράκια της για να τα επιβιβάσει στο αυτοκίνητο και να αναχωρήσουν από το σπίτι τους. Όπως πάντα, άνοιξε την πόρτα που είχε περιθώριο να ανοίξει, πίσω από την πόρτα του οδηγού και επιβίβασε το ένα αγοράκι. Το έδεσε στο καθισματάκι του και μετά συμβούλεψε το άλλο παιδάκι να περιμένει για ένα λεπτό στο πεζοδρόμιο, μέχρι να μετακινήσει το αυτοκίνητο και να ελευθερώσει την πίσω δεξιά πόρτα για να το δέσει κι αυτό. Διαδικασία ρουτίνας .Απ’ ότι λένε οι συγκλονισμένοι χωριανοί, επρόκειτο για μια διαδικασία ρουτίνας για τη νεαρή μητέρα και τα δύο της παιδιά. Κάθε μέρα το ίδιο πράγμα έκαναν. Μόνο που χθες το αγοράκι δεν έκατσε φρόνιμο στο πεζοδρόμιο. Η απόφασή του να μετακινηθεί από το συγκεκριμένο σημείο είχε ως αποτέλεσμα να βρεθεί κάτω από τους τροχούς του αυτοκινήτου της μητέρας του!..
Μόλις η τραγική μάνα αντιλήφθηκε τι είχε συμβεί, έβαλε άγριες φωνές, καλώντας σπαρακτικά σε βοήθεια. Το παιδί μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Νοσοκομείο Αγίου Νικολάου. Δεν πήρε πολλή ώρα για να διαπιστωθεί πως η κατάστασή του ήταν πολύ σοβαρή και πως χρειαζόταν Εντατική Μονάδα. Μεταφέρθηκε εσπευσμένα, διασωληνωμένο στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου. Αμέσως έπεσαν πάνω του όλοι οι γιατροί. Δυστυχώς, όλοι συμφώνησαν στο ότι η κατάσταση του μικρού ήταν πολύ σοβαρή. Η κάκωση που είχε στο θώρακα κρίθηκε ως “αντιμετωπίσιμη”, το πρόβλημα όμως ήταν η βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση που του είχε δημιουργηθεί από σύνθλιψη, σύμφωνα με τους ιατρικούς όρους.
Δυστυχώς μετά από λίγες ημέρες έχασε τη μάχη με τη ζωή……

 

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Άρθρο από την εφημερίδα " Οδηγώ "

                    Μην τρέχεις…πιο σιγά…
Απλές λέξεις…καθαρές…βγαλμένες από το στόμα και την καρδιά ενός μικρού παιδιού…τόσο απλές όσο τα μάτια και το χαμόγελό του…Κι εκφράζουν, παράλληλα, τη δική μας ανησυχία και αγωνία για τον άδικο χαμό τόσων ανθρώπων…εκατοντάδων και χιλιάδων νέων παιδιών στο βωμό της ασφάλτου…σ’ αυτή την άδικη και παράλογη θυσία που της δώσαμε το όνομα : Τροχαίο ατύχημα…Μην τρέχεις…πιο σιγά…πιο σιγά μαμά…πιο σιγά μπαμπά…πιο σιγά…Μην τρέχεις…πιο σιγά…πιο σιγά φίλε μου, που θέλεις να προσπεράσεις τον άνεμο…Μην τρέχεις…πιο σιγά…πιο σιγά ταξιδιώτη μου, που θέλεις να φτάσεις πρώτος…Μην τρέχεις…πιο σιγά…πιο σιγά νέε μου, που θέλεις να ανταγωνιστείς με τη μηχανή σου τον ήλιο…και μάθε ότι ο ήλιος ανατέλλει και δύει…και ξαναρχίζει με σύνεση το διάβα του εδώ και χιλιάδες χρόνια…Μην τρέχεις…πιο σιγά…σε παρακαλώ πιο σιγά…και μάθε να παίρνεις στα σοβαρά τις συμβουλές και τις παραινέσεις μας…Και μάθε να σέβεσαι τη ζωή σου…μάθε να εκτιμάς αυτό το υπέροχο δώρο…και βάλε τιμονιέρη στη δική σου πορεία…τη δική σου σκέψη και θέληση…τη δική σου κρίση…τη δική σου απόφαση…Μην τρέχεις, σε παρακαλώ, πιο σιγά…
Η μίνι φούστα προκαλεί... τροχαία ατυχήματα!Σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας που πραγματοποίησε βρετανική ασφαλιστική εταιρεία, το 29% των ανδρών παραδέχεται πως είχε τροχαίο, επειδή η μίνι φούστα κάποιας γυναίκας που περνούσε το δρόμο του απέσπασε την προσοχή!Έ δεν χρειαζότανε να μας το πει η βρετανική ασφαλιστική εταιρεία, ότι η μίνι φούστα πάντα προκαλεί το... ενδιαφέρον των ανδρών! Όπως επίσης, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, ότι παλιότερα στη Ρόδο, όταν άρχισαν να κάνουν δειλά-δειλά την εμφάνισή τους κάποιες γυμνόστηθες κοπέλες, τα τροχαία ατυχήματα που σημειώνονταν, κυρίως στους παραλιακούς δρόμους, ήταν αρκετά!Άλλωστε, οι συντοπίτες μας δεν ήταν συνηθισμένοι σε τέτοιου είδους… φαινόμενα, και ήταν φυσικό η «θέα» κάποιων όμορφων γυμνόστηθων κοριτσιών, πάντα προκαλούσαν, με αποτέλεσμα να αποσπάται η προσοχή τους και να συμβαίνουν τροχαία ατυχήματα, ή να αποφεύγονται δεκάδες άλλα κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή!.

Άρθρο από την εφημερίδα " Οδηγώ "

Πότε πρέπει να μειώνουμε την ταχύτητά μας  
α) Προσαρμογή της ταχύτητας ανάλογα με τον τόπο και τις περιστάσεις.Η ταχύτητά σας δεν πρέπει ποτέ να είναι υπερβολική. Πρέπει πάντοτε να μπορείτε να σταματήσετε – εάν είναι αναγκαίο – σε όσο ελεύθερο μήκος δρόμου διακρίνετε εμπρός σας.Όταν οδηγείτε με πάρα πολύ χαμηλή ταχύτητα είναι επίσης επικίνδυνο,γιατί προκαλείτε επιβράδυνση της κυκλοφορίας και βάζετε σε κίνδυνο τα οχήματα που σας ακολουθούν και θέλουν να σας προσπεράσουν.β) Περιορισμός της ταχύτητας υποδεικνυόμενος από πινακίδες με όρια ταχύτητας- εισόδου σε κατοικημένη περιοχή και αναγγελίας κινδύνου.Τα όρια ταχύτητας υπολογίζονται για κυκλοφορία με καλό καιρό και σε στεγνό δρόμο.Συχνά μπορεί να αντιλαμβάνεσθε αμέσως τον κίνδυνο που κρύβει η περιοχή που διασχίζετε. Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να σέβεστε πάντα τα όρια ταχύτητας. Αν οι κυκλοφοριακές συνθήκες είναι δυσμενείς, θα είναι προτιμότερο να μειώσετε την ταχύτητά σας και κάτω από τα όρια που υποδεικνύονται από τις πινακίδες .Η πινακίδα αναγγελίας εισόδου σε κατοικημένη περιοχή επαρκεί ως προειδοποίηση για να μειώσετε την ταχύτητα στα 50 km/h, ενώ οι πινακίδες αναγγελίας κινδύνου σας πληροφορούν για πιθανούς κινδύνους που θα συναντήσετε πολύ σύντομα στη διαδρομή σας, που για να τους αποφύγετε πρέπει να είσθε ιδιαίτερα προσεκτικοί , όπως η πινακίδα που προειδοποιεί για διαβάσεις πεζών.Οφείλετε επίσης να επιβραδύνετε όταν προσεγγίζετε σε:• Τρίχρωμους σηματοδότες, γιατί μπορεί να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή χρώμα.• Ένα κίτρινο φανάρι, που αναβοσβήνει, γιατί προειδοποιεί πάντα για κάποια περιοχή ιδιαίτερα επικίνδυνη.• Διάβαση για τους πεζούς, ώστε να σταματήσετε χωρίς δυσκολία, εάν πεζοί διασχίζουν το δρόμο.• Μια ισόπεδη σιδηροδρομική διάβαση.• Κατοικημένη περιοχή και κυρίως όταν την διασχίζετε γιατί κρύβει ειδικούς κινδύνους.γ) Περιορισμός της ταχύτητας όταν κινείστε σε ύψωμα , σε κατήφορο ή σε ανώμαλο δρόμο.Καθώς πλησιάζετε στην κορυφή κάποιου ανηφορικού δρόμου η ορατότητά σας είναι μειωμένη. Σε τέτοιο δρόμο μπορεί να συναντήσετε διάφορους κινδύνους, όπως:• Kάποιο όχημα που κινείται πολύ αργά ή σταματά μπροστά σας, στη λωρίδα σας,• Kάποιο όχημα που κινείται στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας και χρησιμοποιεί προσωρινά τη λωρίδα σας (π.χ. αν τελείωσε την προσπέρασή του πολύ καθυστερημένα).Προσοχή: Μην προσπερνάτε ποτέ σε ύψωμα και να παραμένετε συνεχώς στα δεξιά!Στον απότομο κατήφορο να οδηγείτε με μέτρια ταχύτητα. Έτσι, θα αποφύγετε το συνεχές φρενάρισμα, που προκαλεί υπερθέρμανση των φρένων και την επικίνδυνη μείωση της απόδοσής τους, ενώ όταν ο δρόμος είναι ανώμαλος με παραμορφώσεις , χαλίκια στην επιφάνειά του κ.λ.π η πρόσφυση των ελαστικών σας στο οδόστρωμα είναι μειωμένη και ο έλεγχος του οχήματός σας πιο δύσκολος. Ακόμα πρέπει να επιβραδύνετε συστηματικά όταν πλησιάζετε:• Σε κάποια στροφή, ώστε να προσαρμόζεστε τόσο στις συνθήκες περιορισμένης ορατότητας, που χαρακτηρίζει τις στροφές, όσο και στη φυγόκεντρη δύναμη που ασκείται στο αυτοκίνητό σας στις καμπύλες του δρόμου.• Σε θέσεις που έχουν πέσει πέτρες ή βράχοι στο δρόμο. Οπωσδήποτε θα πρέπει να παρεκκλίνετε για να τις αποφύγετε, να μειώσετε ταχύτητα και να κινηθείτε προσεκτικά, ώστε να είσθε προετοιμασμένοι ακόμη και για νέες καταπτώσεις βράχων. Πρέπει επίσης να είσθε προετοιμασμένοι για ελιγμούς αντίστοιχους με τους δικούς σας, οχημάτων που κινούνται στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας.δ) Περιορισμός της ταχύτητας για άλλους λόγους.-Κάθε φορά που συναντάτε κάποιο λεωφορείο του ΚΤΕΛ ή της ΡΟΔΑ σε στάση, οφείλετε να επιβραδύνετε, γιατί οι επιβάτες που ανεβαίνουν ή κατεβαίνουν – κυρίως τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι – ίσως να προχωρήσουν χωρίς προφύλαξη στο δρόμο διασχίζοντάς τον.-Την ίδια προσοχή και στα τουριστικά λεωφορεία κατά την επιβίβαση-αποβίβαση επιβατών έξω από τα ξενοδοχεία ή σε άλλους χώρους.-Ιδιαίτερη προσοχή και σε σταματημένο σχολικό λεωφορείο με αναμμένα τα φώτα έκτακτης ανάγκης (αλάρμ), το οποίο απαγορεύεται να το προσπεράσετε για τον ίδιο παραπάνω λόγο.-Οι πεζοί συχνά κατεβαίνουν από το πεζοδρόμιο ιδιαιτέρως αν αποτελούν κάποια ομάδα. Πρέπει συνεπώς να είσθε έτοιμοι για κάθε τέτοιο ενδεχόμενο όταν στις πλευρές του δρόμου σας κινούνται πεζοί. Προσοχή επίσης στους ποδηλάτες, που μπορεί απροσδόκητα να κάνουν έναν ξαφνικό ελιγμό στο δρόμο χωρίς να υπολογίσουν ότι βρίσκεσθε σε μικρή απόσταση .Για ορισμένες κατηγορίες χρηστών, όπως τα ηλικιωμένα άτομα, τα παιδιά και τα άτομα με ειδικές ανάγκες απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή.-Πρέπει επίσης να επιβραδύνετε συστηματικά:• Κοντά σε κάποια διασταύρωση (ακόμη και αν έχετε προτεραιότητα), κυρίως όταν η ορατότητα είναι ανεπαρκής ή ο άλλος οδηγός φαίνεται ότι δεν θα σας έχει παραχωρήσει την προτεραιότητα.• Όταν βλέπετε ή ακούτε την ειδική προειδοποίηση κάποιου οχήματος αμέσου επεμβάσεως.• Όταν συναντάτε ή προσπερνάτε κάποιο συρμό οχημάτων σε στάση.• Όταν συναντάτε κοπάδια, μεμονωμένα ζώα και ιππείς.• Κοντά σε περιοχές όπου εκτελούνται έργα ή σε κάποιο σημείο όπου σημειώθηκε ατύχημα.-Οφείλετε επίσης να επιβραδύνετε, όταν έχετε μειωμένη ορατότητα (π.χ. βράδυ, χιόνι, ομίχλη κλπ.) και όταν είναι μειωμένη η πρόσφυση των ελαστικών του οχήματός σας (π.χ. υγρασία, παγωμένος δρόμος κλπ.-Εάν η κυκλοφορία δεν είναι άνετη (μποτιλιάρισμα, ατύχημα κλπ.) πρέπει να ανάψετε τα φώτα έκτακτης ανάγκης (αλάρμ) όσο διάστημα είσθε το τελευταίο όχημα της σειράς σας. Έτσι, θα προκαλέσετε αμέσως την προσοχή και θα προειδοποιήσετε τους οδηγούς που ανυποψίαστοι σας πλησιάζουν από πίσω. Μόλις βρεθεί πίσω σας ένα άλλο όχημα ή μόλις αποκατασταθεί η ροή της κυκλοφορίας, θυμηθείτε να σβήσετε τα φώτα έκτακτης ανάγκης

Άρθρο από την εφημερίδα " Οδηγώ "

Ένας ακόμη περιττός θάνατος
Δεν έμαθα ποτέ το όνομά του… Δεν μπορούσε να μου το πει άλλωστε. Το σώμα του κείτονταν τσακισμένο, δίπλα στο κράσπεδο της Λεωφόρου Ιαλυσού , λίγο πριν από τις 10 το βράδυ του περασμένου Αυγούστου.Με έχει προσπεράσει λίγο νωρίτερα με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Από τη συνεπιβάτιδά του, το μόνο που είχα προλάβει να δω ήταν τα καστανά της μαλλιά που ανέμιζαν. Δεν φορούσε, επίσης, κράνος. Τώρα την έβλεπα πεσμένη στο οδόστρωμα. Στο πρόσωπό της αποτυπωνόταν η έκπληξη, αλλά και ο οξύς πόνος. Τα καστανά της μαλλιά βάφονταν κόκκινα από το ίδιο της το αίμα.Εκείνος (σύντροφος, φίλος, αδελφός;) λίγα μέτρα πιο εκεί. Χωρίς αναπνοή.Τα πρόσωπα όσων βρίσκονταν κοντά, όσων σταματήσαμε δίπλα τους για να «κόψουμε» την κυκλοφορία ώστε να μη συμβεί το χειρότερο, κάτωχρα από τη φρίκη, από τον αναπάντεχο θάνατο.Πόσο εύκολα τσακίζει, τελικά, μία ανθρώπινη ζωή. Πόσο εύκολα χάνονται όνειρα, σχέδια, ελπίδες για το μέλλον. Πόσο εύκολα, από τη μία στιγμή στην άλλη, οικογένειες περνούν από την ευχάριστη ρουτίνα της ύπαρξης, στην οδύνη και στο σκότος της απώλειας.Δεν σας κρύβω ότι θύμωσα. Εξοργίστηκα, για την ακρίβεια, όπως και όλοι οι άλλοι αναβάτες μηχανών που, μέλη της ίδιας δίτροχης οικογένειας, σταματήσαμε για να προσφέρουμε βοήθεια. Δεν τον είχε χτυπήσει κάποιος, δεν τον έκλεισε αυτοκίνητο, όπως συχνά συμβαίνει με τους οδηγούς Ι.Χ. που δεν προσέχουν όσο πρέπει τα δίκυκλα. Ήταν η ταχύτητα που σκότωσε και η ανοησία. «Πες μου ρε φίλε, πες μου, γιατί δεν φορούσαν κράνος;» με ρώτησε κάποιος, με τα μάτια κόκκινα από την ένταση. «Θα είχαν σωθεί, θα έσπαγαν τα χέρια ή τα πόδια τους, αλλά θα είχαν σωθεί», έδωσε μόνος του την αυτονόητη συνέχεια.Η είδηση πέρασε στα «ψιλά» των εφημερίδων. Σχεδόν 100 συνάνθρωποί μας χάνουν τη ζωή τους στην άσφαλτο κάθε μήνα. Από υπερβολική ταχύτητα, επειδή δεν φορούσαν κράνος ή δεν χρησιμοποιούσαν τις ζώνες τους. Τις διάβαζα κι εγώ αυτές τις στατιστικές, ομολογώ ασυγκίνητος. Η απώλεια μιας ζωής, όμως, και μάλιστα μπροστά στα μάτια σου, φέρνει τους «αριθμούς» στα ανθρώπινα μέτρα. Εκατό άνθρωποι νεκροί, εκατό οικογένειες, εκατοντάδες φίλοι και γνωστοί να θρηνούν…Φόρεσα το κράνος μου, όπως συνήθως κάνω, αλλά για πρώτη φορά ήλεγξα ξανά και ξανά αν είχε ασφαλίσει σωστά. Ξεκίνησα για το σπίτι, σκασμένος. Η εικόνα των δύο στην άσφαλτο, που με στοίχειωνε όλο το βράδυ χθες, είμαι σίγουρος ότι σε λίγο καιρό θα μείνει πίσω. Θα ξεχαστεί. Ήταν η «κακιά στιγμή», όπως λέγεται, και η… ζωή συνεχίζεται.Χθες το πρωί, πριν ανέβω στη μηχανή μου, ασυναίσθητα ήλεγξα το κράνος μου. Είναι αλήθεια ότι η «κακιά στιγμή» μπορεί να προκύψει οποτεδήποτε
.Δενχρειάζεται,όμως,ναπροκαλούμετηντύχημας ....                                                                                          

Άρθρο από την εφημερίδα " Οδηγώ "

Ορθοπεταλιές ενάντια στη ρύπανση και την ακρίβεια
 Κοινόχρηστα δημόσια ποδήλατα στην Ελλάδα
Εγκαταστάθηκε και ξεκίνησε την πιλοτική του λειτουργία στην Κέρκυρα, το πρώτο σύστημα αυτόματης ενοικίασης ποδηλάτων δημόσιας χρήσης. Το σύστημα λειτουργεί υπό την αιγίδα του Δήμου Κερκυραίων.Το σύστημα EasyBike όπως αποκαλείται, περιλαμβάνει 100 ποδήλατα που είναι κατανεμημένα σε 8 σταθμούς μίσθωσης στην πόλη. Τα ποδήλατα είναι διαθέσιμα στους κατοίκους αλλά και τους επισκέπτες της πόλης. Οι μόνιμοι κάτοικοι μπορούν να αποκτήσουν από τον Δήμο μια ειδική ηλεκτρονική κάρτα συνδρομητή, η οποία τους εξασφαλίζει πρόσβαση στα ποδήλατα ενώ οι περιστασιακοί χρήστες και οι επισκέπτες μπορούν να χρησιμοποιήσουν την πιστωτική τους κάρτα στους σταθμούς μίσθωσης ώστε να παραλάβουν ένα ποδήλατο. Στην συνέχεια αφού κάποιος ολοκληρώσει την μετακίνηση του, επιστρέφει το ποδήλατο σε οποιονδήποτε από τους σταθμούς. Το σύστημα είναι πλήρως αυτοματοποιημένο και παρακολουθείται ηλεκτρονικά από ειδικό λογισμικό διαχείρισης. Το καινοτόμο έργο αναπτύχθηκε από την BRAINBOX Πληροφορική, εταιρία με μεγάλη εμπειρία σε συστήματα μίσθωσης ποδηλάτων. Τα δημόσια ποδήλατα αποτελούν ένα θαυμάσιο μέσο για εύκολη, γρήγορη και οικονομική κίνηση στην πόλη. Συνδυάζουν την μετακίνηση με την ψυχαγωγία και την άθληση στην καθημερινή πρακτική των πολιτών. Τα συστήματα μίσθωσης ποδηλάτων ξεκίνησαν ως θεσμός στην Ευρώπη πριν από αρκετά χρόνια και σήμερα αναπτύσσονται ραγδαία. Μετά την πρόσφατη διοικητική μεταρρύθμιση του «Καλλικράτη» στην Ελλάδα, οι νέες δημοτικές αρχές στην πλειοψηφία τους έχουν δεσμευθεί προς την υιοθέτηση μέτρων ενίσχυσης της ποδηλατικής κουλτούρας και της χρήσης του ποδηλάτου για μετακίνηση και ψυχαγωγία στην πόλη.Εντός των ημερών προκηρύσσεται από το υπουργείο Υγείας διαγωνισμός για την προμήθεια χιλιάδων ποδηλάτων, για να τα χορηγήσει σε πολίτες που θα τα χρησιμοποιούν στα πάρκα και στα άλση της Αττικής , όπως ανακοίνωσε ο αρμόδιος υφυπουργός κ. Χρ. Αηδόνης.Το υπουργείο περιμένει και τις προσφορές εταιρειών ή τραπεζών (όπως συμβαίνει στο Λονδίνο): είτε, δηλαδή, να αγοράσουν οι ίδιες τα ποδήλατα και να τα προσφέρουν ως χορηγοί στο κράτος είτε να χορηγήσουν τα χρήματα για να αποκτηθούν από την πολιτεία με διεθνή διαγωνισμό .Τα ποδήλατα θα διατίθενται στους πολίτες με το σύστημα της μαγνητικής κάρτας, όπως στην Κέρκυρα.Κάτι ανάλογο έχει αρχίσει να εφαρμόζεται πιλοτικά στο Ηράκλειο αλλά και σε άλλες πόλεις.Ποδηλάτες της πόλης μας και ιδιαίτερα εσύ Δημήτρη Ράπτη πίεσε όσο μπορείς την νέα Δημοτική Αρχή για εφαρμογή του προγράμματος αυτού και στην πόλη μας.

Άρθρο από την εφημερίδα " Οδηγώ "

Ταχύτητα - Δεν σκοτώνει μόνο η υπερβολική
Για να διατηρείτε πάντα τον απόλυτο έλεγχο του οχήματός σας οφείλετε να σέβεστε τα όρια ταχύτητας, αλλά και να προσαρμόζετε την ταχύτητά σας στις συνθήκες που συναντάτε (καιρικές, κατάσταση του δρόμου κλπ.).Στην Ευρώπη, αλλά και στη χώρα μας, σημαντικός αριθμός νεκρών από τροχαία ατυχήματα καταγράφονται στις μεγάλες οδικές αρτηρίες, εκ των οποίων τα δύο τρίτα είναι θανατηφόρα, κυρίως λόγω των υψηλών ταχυτήτων.Όλοι οι οδηγοί οφείλουν να σέβονται τα ανώτερα όρια ταχύτητας του άρθρου 20 του Κ.Ο.Κ. που ισχύουν για την κάθε κατηγορία οχήματος εντός ή εκτός κατοικημένων περιοχών. Η συμπεριφοράΌταν οδηγείτε, είναι σημαντικό να «βλέπετε» και να χρησιμοποιείτε τη φαντασία σας, για να προβλέπετε τι μπορεί να συμβεί στη συνέχεια της πορείας σας.Αυτή η ικανότητα «να βλέπετε», η οποία περιγράφεται και ως επαγρύπνηση - ετοιμότητα, έρχεται με την εμπειρία, κάτι που εξηγεί εν μέρει γιατί οι άπειροι οδηγοί προκαλούν περισσότερα ατυχήματα.Οι νέοι οδηγοί εντοπίζουν λιγότερα προβλήματα και τα αντιλαμβάνονται αργότερα από τους πεπειραμένους. Έτσι η πιθανότητα ατυχήματος είναι προφανώς μεγαλύτερη. Οι περισσότεροι νέοι οδηγοί είναι άτομα νεαρής ηλικίας και μερικοί από αυτούς οδηγούν απερίσκεπτα, επιθετικά και ριψοκίνδυνα . Οι πέντε συνήθειες.Οι οδηγοί θα πρέπει να μαθαίνουν, από τα πρώτα βήματα της εκπαίδευσής τους, να εφαρμόζουν τις παρακάτω 5 απλές συνήθειες, οι οποίες, όταν χρησιμοποιούνται μαζί, τους επιτρέπουν να αποκτήσουν τη διορατικότητα ενός έμπειρου οδηγού. Οι συνήθειες αυτές τους βοηθούν να αναγνωρίζουν τους κινδύνους , να αντιδρούν σε αυτούς, να επιλέγουν τις σωστές ενέργειες κι έχουν σχέση με την έγκαιρη και σωστή ανάλυση των γεγονότων που τους παρουσιάζονται στο δρόμο κι είναι εύκολα κατανοητές .1. Να κοιτάνε μακριά.2. Να κινούν («παίζουν») τα μάτια τους.3. Να εντοπίζουν τα προβλήματα.4. Να κρατάνε αποστάσεις.5. Να είναι αντιληπτοί από τους άλλους.

Άρθρο από την εφημερίδα " Οδηγώ "

Η προτεραιότητα στους κυκλικούς κόμβουςΟι Bρετανοί ήταν εκείνοι που το 1963 θεσμοθέτησαν τον κανόνα της προτεραιότητας για τον κινούμενο επί της κυκλικής πλατείας έναντι του εισερχόμενου σε αυτήν. Η αλλαγή αυτή είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της κυκλοφοριακής ικανότητας των κυκλικών κόμβων, καθώς η κυκλική κίνηση δεν «μπλόκαρε» πλέον, αλλά και τη βελτίωση της οδικής ασφάλειας, αφού με την παραχώρηση προτεραιότητας οι εισερχόμενοι υποχρεώνονταν να μειώσουν την ταχύτητά τους. Από το 1975 και μετά, αρκετές χώρες της Ευρώπης (Γαλλία, Ολλανδία, Ισπανία), αναγνωρίζοντας τα πλεονεκτήματα των roundabout, τα εφάρμοσαν, στην αρχή δοκιμαστικά και στη συνέχεια μαζικά, τόσο σε αστικές όσο και σε υπεραστικές οδούς. Ακόμη και οι μέχρι πρότινος επιφυλακτικές Ηνωμένες Πολιτείες και Γερμανία μπήκαν στο χορό, από τον οποίο μένει έξω, πεισματικά θα έλεγε κανείς, η χώρα μας.Έτσι λοιπόν στην υπόλοιπη Ευρώπη προτεραιότητα έχει αυτός που κινείται ΜΕΣΑ στην πλατεία, και όχι ο "εκ δεξιών" που μπαίνει σε αυτήν όπως ισχύει μόνο στην Ελλάδα. Έτσι αποφεύγονται εντελώς τα φανάρια βάζοντας στην μέση μια πλατεία που μπορεί να διασταυρώνονται 6-7-10 κεντρικοί δρόμοι. Η λογική είναι ότι, αφού μπεις στην πλατεία (που έχει 2 και 3 λωρίδες), μπορείς να κινηθείς ελεύθερα γύρω-γύρω και να βγεις από κει που θέλεις. Στην Ελλάδα, οι λίγοι κυκλικοί κόμβοι που απέμειναν να λειτουργούν ως πραγματικά roundabout, με προτεραιότητα δηλαδή στον κυκλικά κινούμενο, δέχτηκαν τη «χαριστική βολή» από τον Κ.Ο.Κ. του 1977 που καταργήθηκε ―πιθανόν για λόγους «ομοιομορφίας» και «απλούστευσης»― η διάταξη που εξαιρούσε τους κυκλικούς κόμβους από το γενικό κανόνα της εκ δεξιών προτεραιότηταςΚάποιοι Δήμοι στη χώρα μας είχαν την πρόβλεψη να τοποθετήσουν STOP στους κάθετους δρόμους για να εξομοιώσουν κατά κάποιο τρόπο το σύστημα της Ευρώπης.Στην Ελλάδα, αν μπεις σε πλατεία πρέπει να σταματάς κάθε 10 μέτρα για αυτόν που έρχεται από τα δεξιά σου. H τοποθέτηση πλατείας στην μέση μιας διασταύρωσης έχει και ένα άλλο σημαντικό πλεονέκτημα: Μειώνει σημαντικά την ταχύτητα του οχήματος που εισέρχεται στην πλατεία, χωρίς όμως να το σταματά όταν δεν χρειάζεται (όπως ένα κόκκινο φανάρι). Έτσι υπάρχει ομαλότερη ροή, μείωση του συνολικού χρόνου μετακίνησης αλλά και αποφυγή θανατηφόρων κάθετων χτυπημάτων από παραβιάσεις προτεραιότητας ή κόκκινων φαναριών με μεγάλες ταχύτητες.Σίγουρα θα υπάρξει κάποιο μπέρδεμα αν ισχύσει η προτεραιότητα στην πλατεία όπως στην Ευρώπη. Αντί να μπερδέψουμε λοιπόν τους «έξυπνους» Έλληνες οδηγούς (εν αντιθέσει με τους κουτόφραγκους που μπορούν να διακρίνουν πότε έχουν προτεραιότητα), προτείνουμε απλά: -Να μπουν STOP στις εισόδους των πλατειών (ή σωστότερα, ανάποδο τρίγωνο παραχώρησης προτεραιότητας), τουλάχιστον σε αυτές που δεν έχουν έντονη ροή προς την πλατεία, έτσι ώστε να διευκολυνθούν οι υπόλοιποι κεντρικοί δρόμοι και τα αυτοκίνητα να ξεμπλέκουν γρήγορα από την διασταύρωση και -Να αντικατασταθούν διασταυρώσεις που έχουν φανάρια με κυκλικούς κόμβους, τουλάχιστον πιλοτικά, για να διερευνηθεί η βελτίωση της κίνησης και η μείωση των ατυχημάτων.Θα τολμήσουμε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά, εφαρμόζοντας σωστά σχεδιασμένους κυκλικούς κόμβους (εκεί που οι κυκλοφοριακές συνθήκες προσφέρονται) και επαναφέροντας τον κανόνα της προτεραιότητας στον κυκλικά κινούμενο, ή θα μείνουμε στην απατηλή «σιγουριά» των σηματοδοτών και των STOP και θα κατηγορούμε τους «απείθαρχους» και «απερίσκεπτους» Έλληνες οδηγούς ως αποκλειστικούς υπεύθυνους για τις σφοδρές μετωπικές και πλαγιομετωπικές συγκρούσεις;

Άρθρο από την εφημερίδα " Οδηγώ ¨"

ΟΔΗΓΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΤΡΟΧΟΥΣ ΤΗΣ " ΓΟΥΡΟΥΝΑΣ"
Πόσο επικίνδυνη είναι η οδήγησηΤη “γουρούνα” την οδηγείς με δίπλωμα αυτοκινήτου. Φυσικά κι εδώ ισχύει ότι “ ο οδηγός κάνει το όχημα και όχι το όχημα τον οδηγό”. Αυτό υποστηρίζουν οι «βετεράνοι» της οδήγησης πάνω στους τέσσερις τροχούς της «γουρούνας». Το κύριο για κάθε οδηγό είναι να μάθει το όχημά του, τον τρόπο κίνησης. Στη “γουρούνα”, για παράδειγμα, είναι υπόθεση εξοικείωσης και συστηματικής εξάσκησης να πάρεις σωστά μια στροφή, ακολουθώντας την κίνηση του τιμονιού, να κάνεις έναν απότομο και κρίσιμο ελιγμό ή να χειριστείς το όχημα με συνεπιβάτη, που αλλάζει τη γεωμετρία και το στήσιμο του οχήματος στον δρόμο, Και βέβαια να αγοράσεις τον προσωπικό σου εξοπλισμό, κράνος, μπουφάν ,μπότες, όπως θα έκανες οδηγώντας και μηχανή. Προκειμένου να αποκτήσει κανείς την αίσθηση της “γουρούνας” και σε δύσκολο έδαφος θα πρέπει να εξασκηθεί σε ελεύθερους χώρους. Μερικές εκδρομές σε αγροτικούς ή δασικούς δρόμους, θα ήταν ιδανική προετοιμασία προτού βγει κανείς στην κυκλοφορία.Στο... βασίλειο των τετράτροχων αυτών οχημάτων δεν διαμορφώνονται όλα ειδυλλιακά. Η αυξημένη και χωρίς τήρηση των στοιχειωδών κανόνων κυκλοφορίας κίνηση «γουρούνας» τα τελευταία χρόνια στη Ρόδο- κυρίως από τουρίστες - είναι γεγονός κι όλοι τους συναντάμε καθημερινά στους δρόμους .Η ανεξέλεγκτη χρήση τους οδήγησε πέρυσι τις τοπικές αρχές των τουριστικών περιοχών Μάλια και Χερσονήσου Ηρακλείου να λάβουν δραστικά, προληπτικά μέτρα. Έπειτα από σύσκεψη με την πρωτοβουλία του εισαγγελέα Πρωτοδικών, αποφασίστηκε η απαγόρευση εκμίσθωσής τους και, όπως συνεπάγεται η κίνησή τους, πάνω από 50 κυβικά εκατοστά για όλους τους μήνες της τουριστικής περιόδου .Ας το έχουν αυτό υπόψιν τους οι τοπικές μας αρχές πριν η κατάσταση κι εδώ στη Ρόδο φθάσει στο απροχώρητο…

Άρθρο από την εφημερίδα " Οδηγώ ¨"

         Οδήγηση και Κινητό-Συμπεράσματα
 Το να γράφει κανείς και να στέλνει ένα SMS την ώρα που οδηγεί είναι πολύ πιο επικίνδυνο απ’ ότι το να τηλεφωνεί, και αυξάνει κατά 23 φορές τον κίνδυνο ατυχήματος, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στις ΗΠΑ από ειδικό Ινστιτούτο στη Βιρτζίνια.Το κύριο πρόβλημα οφείλεται στο γεγονός ότι ο οδηγός είναι υποχρεωμένος να πάρει τα μάτια του από το δρόμο για να μπορέσει να πληκτρολογήσει το μήνυμά του. Γενικά οι δραστηριότητες που υποχρεώνουν τον οδηγό να μην κοιτάζει το δρόμο είναι αυτές που δημιουργούν το μεγαλύτερο κίνδυνο ατυχήματος, υπογραμμίζει το Ινστιτούτο.Στην περίπτωση των γραπτών μηνυμάτων, η μελέτη έδειξε πως ο οδηγός μπορεί να σταματήσει να κοιτάζει το δρόμο για διάστημα που μπορεί να φτάσει τα έξι δευτερόλεπτα. «Αυτό σημαίνει ότι διανύει το μήκος ενός ποδοσφαίρου (περίπου 100 μέτρα), αν τρέχει με 90 χλμ/ώρα, χωρίς να κοιτάζει το δρόμο», επισημαίνει η μελέτη.«Η συζήτηση στο τηλέφωνο επιτρέπει στον οδηγό να κρατάει την προσοχή του στο δρόμο και δεν δημιουργεί τόσο μεγάλο κίνδυνο για την ασφάλεια», συνεχίζει η έρευνα.H πληκτρολόγηση όμως ενός τηλεφωνικού αριθμού, μια πράξη κατά την οποία ο οδηγός είναι υποχρεωμένος να κατεβάζει συχνά τα μάτια, αυξάνει τον κίνδυνο κατά 2,8 για τα ελαφρά οχήματα. Ο κίνδυνος μειώνεται ελαφρώς, στο 1,3, στη διάρκεια της συνομιλίας. Το να ψάχνει κάποιο αντικείμενο μέσα στο αυτοκίνητό του θέτει επίσης σε κίνδυνο τον οδηγό (κίνδυνος αυξημένος κατά 1,4 φορά).

Άρθρο από την εφημερίδα " Οδηγώ ¨"

ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΤΡΑΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΤΡΟΧΑΙΟΥ ΑΤΥΧΗΜΑΤΟΣ  .......                                                                 
                        Έχασα τη ζωή μου…
Έφυγε! Κι εσύ δεν χωράς στην ψυχή σου! Δεν θες να ανοίξεις τα μάτια σου το πρωί γιατί η πραγματικότητα σου έχει αλλάξει τόσο που δεν θες να την ζήσεις. Απόγνωση και το αναπάντητο "γιατί? ". Κλαίς ατελείωτες ώρες και οι μέρες περνούν ως την ώρα που δεν έχεις πια άλλα δάκρυα. Έχεις στεγνώσει και η ψυχή σου είναι απλά άδεια. Για τις επόμενες μέρες κοιτάς μια φωτογραφία απαθής προσπαθώντας να συνειδητοποιήσεις ότι δεν υπάρχει πια αυτός ο άνθρωπος στη ζωή σου. Και εσύ πρέπει να συνεχίσεις να ζεις. Στην αρχή όχι για σένα, αλλά για τους υπόλοιπους γύρω σου που σε αγαπάνε .
Να ζεις γεμάτος ενοχές για κείνη την κακιά στιγμή που ανέπτυξες υπερβολική ταχύτητα κι η μοτοσικλέτα έπεσε πάνω στο δέντρο.
Τώρα πια εκείνη έγινε αστεράκι χαμένο μέσα στα σύννεφα..Μια μέρα εκεί που καθόμουνα
κάτω από το μοιραίο δέντρο την άκουσα να μιλάει μαζί του.
- Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά.
Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά
της. - Τι χρώμα έχουν τα όνειρα; - Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού. Τι χρώμα έχει η χαρά; - Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.
- Και η μοναξιά; - Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξεδί.
Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.
Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;
...Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.
Τι χρώμα έχει ο έρωτας; - Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος. - Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε το αστέρι ...
Κοίταξε μακριά στο κενό ... Και δάκρυσε ... «Είναι τόσο σπάνιες οι ευτυχισμένες στιγμές; ρώτησε κείνο το βράδυ τ’ αστέρι. Το δέντρο μόλις είχε κλείσει τα βλέφαρά του να ξεκουραστεί. Κούνησε τα κλαδιά του κι αποκρίθηκε λίγο νυσταγμένα. -Όχι… Όχι. Δεν είναι τόσο σπάνιες. Μόνο που … Να οι άνθρωποι κυνηγούν αυτές τις στιγμές με το μυαλό τους. Κι αυτό είναι, πώς να στο πω, υπόθεση καρδιάς. - Πες μου κάποιες ευτυχισμένες στιγμές.
- Άσε με τώρα, νυστάζω. - Πες μου, επέμενε το αστέρι. Πες μου μερικές.
- Πες μου ακόμα μια ευτυχισμένη στιγμή και ύστερα θα σ’ αφήσω να κοιμηθείς
- Σ’ αγαπώ, πολύ Ψυχούλα μου!
Καληνύχτα! Είπε τ’ αστέρι τρισευτυχισμένο κι έδωσε μια βουτιά και πιάστηκε από
το ματόκλαδο του φεγγαριού…
                                     Αφιερωμένο στην παντοτινή μου αγάπη.
                                                          Νίκος    

Άρθρο από την εφημερίδα " Οδηγώ ¨"

ΦΑΛΗΡΑΚΙ-ΚΟΛΥΜΠΙΑ-10 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΠΟΤΙΣΜΕΝΑ ΜΕ ΑΙΜΑ
 Τρία χρόνια τώρα παρακολουθούμε την κατάσταση που επικρατεί στο τμήμα αυτό της εθνικής οδού Ρόδου-Λίνδου λόγω των έργων διαπλάτυνσης, που τελειωμό δεν έχουν,με αποτέλεσμα εκτός της καθημερινής ταλαιπωρίας χιλιάδων οδηγών μονίμων κατοίκων και το ρεζίλεμα από τους επισκέπτες του νησιού μας , να χάνονται άδικα και ανθρώπινες ζωές ενώ μεγάλος είναι και ο αριθμός των τραυματιών και των καταστροφών οχημάτων .Παρά τα δεκάδες ατυχήματα και τις διαμαρτυρίες των τοπικών Μ.Μ.Ε και των οδηγών η σήμανση κατά μήκος του τμήματος όπου γίνονται τα έργα, είναι κακή, με αποτέλεσμα να διακινδυνεύουν οι οδηγοί να εμπλακούν σε τροχαίο ατύχημα ανά πάσα στιγμή.Τις νυχτερινές ώρες η κατάσταση είναι εφιαλτική. Ο φωτισμός είναι ανύπαρκτος..Κάνεις τον σταυρό σου και προχωράς κι όπου σε βγάλουν οι πλαστικοί κώνοι , οι οποίοι πολλές φορές μετακινούνται για διάφορους λόγους και από άσχετους.Χωρίς να το καταλάβεις έχεις εισέλθει στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας και το κακό είναι θέμα τύχης να συμβεί..Τόσο δύσκολο είναι στα 10 αυτά χιλιόμετρα να περιπολεί καθημερινά ένας δικυκλιστής της τροχαίας , ο οποίος αφ’ ενός θα ελέγχει την σωστή σήμανση αφ’ ετέρου θα εφιστά την προσοχή των οδηγών να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί?Ας ενημερώσει η Τροχαία τον ροδιακό λαό πόσες μηνύσεις έχει υποβάλλει σε βάρος των  υπευθύνων εργολάβων και πόσες φορές συνέλαβε κάποιον υπεύθυνο και τον οδήγησε στον εισαγγελέα.Ελπίζουμε να ληφθούν ουσιαστικά και αποτελεσματικά μέτρα ώστε η κυκλοφορία των οχημάτων να γίνεται με ασφάλεια και να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα.

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Άρθρο από την εφημερίδα " Οδηγώ ¨"

     Οι υπέρβαροι κινδυνεύουν περισσότερο από τα τροχαία
Οι υπέρβαροι κινδυνεύουν πολύ περισσότερο να τραυματιστούν σοβαρά ή να σκοτωθούν
σε τροχαίο σε σχέση με εκείνους που έχουν φυσιολογικό βάρος.
Σε πρόσφατη μελέτη της Ιατρικής Σχολής του Μπάφαλο στη Νέα Υόρκη, διαπιστώθηκε ότι ακόμη και εκείνοι που δεν είναι επικίνδυνα υπέρβαροι, δηλαδή έχουν έναν Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) μεταξύ 35 και 39 έχουν 21% περισσότερες πιθανότητες να σκοτωθούν σε τροχαίο.
Στην περίπτωση ανθρώπων με Δείκτη Μάζας μεγαλύτερο του 40, ο κίνδυνος αυξάνεται στο
56%, αποφάνθηκε η μελέτη. «Το μεγάλο στομάχι πιέζει τον οδηγό κοντά στο τιμόνι, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου», λέει ο Ντίτριχ Τζέλε, καθηγητής της Σχολής.
Ένα από τα συμπεράσματα της μελέτης είναι ότι οι κατασκευαστές αυτοκινήτων πρέπει
να κατασκευάζουν καθίσματα που θα μπορούν να μετακινούνται προς τα πίσω Από την
άλλη, και τα μικρά αυτοκίνητα δεν είναι ασφαλή για τους υπέρβαρους.
Όπωςεξήγησε ο καθηγητής, τα περισσότερα crash tests έχουν γίνει με κούκλες στις
θέσεις των επιβατών, που αντιπροσωπεύουν μεσαίου βάρους ανθρώπους.
Ο εκπρόσωπος της μεγαλύτερης ένωσης αυτοκινητιστών της Γερμανίας, Βόλκερ Σάντνερ,
είπε ότι το μέγεθος της κούκλας που χρησιμοποιούν στα crash tests καθορίζεται από τον νόμο με βάση τις διαστάσεις του μέσου ευρωπαίου. Τόνισε,μάλιστα, ότι οι ηλικιωμένοι κινδυνεύουν ακόμη περισσότερο σε σχέση με τους υπέρβαρους στα τροχαία.
Βάλε ζώνη λόγω προστίμου ή «βάλε μυαλό» λόγω κινδύνου;
Περισσότερες ζώνες ασφαλείας σε περισσότερα αυτοκίνητα, με περισσότερα τελικά τροχαία ατυχήματα! Φαίνεται οξύμωρο, όμως είναι αληθινό και εξηγήσιμο.
Όταν τις ζώνες τις φοράμε χωρίς να έχουμε, με σεβασμό και φόβο, συνειδητοποιήσει ότι η κυκλοφορία στους δρόμους είναι απίστευτα δύσκολη και επικίνδυνη (κάτι που αποδεικνύεται καθημερινά από το τραγικό αποτέλεσμα των δυστυχημάτων, με θανάτους και αναπηρίες που βυθίζουν σε απόγνωση τις ελληνικές οικογένειες) μόνον και μόνον για να μην πληρώσουμε το χρηματικό ποσό της αντίστοιχης παράβασης του ΚΟΚ, ΤΟΤΕ λογικό είναι να μην αλλάζουν οι προβληματισμοί, οι ανησυχίες, οι συμπεριφορές και οι αγωνίες μας, για αυτό το ξεπάστρεμά μας στην άσφαλτο.
Έτσι λοιπόν, βγαίνουμε στους δρόμους με την επί πλέον πια ψευδαίσθηση σιγουριάς και αυτοπεποίθησης λόγω της ζώνης και οδηγούμε πιο επιθετικά και χωρίς προφυλάξεις από τους τρομερούς κινδύνους που καραδοκούν ή θα δημιουργήσουμε στους άλλους, αλλά και σε εμάς.
Είναι απόλυτα σίγουρο, ότι η χρήση της ζώνης δεν είναι μια απλή κίνηση από συνήθεια ή «για τον φόβο των Ιουδαίων» (ΚΟΚ) αλλά μια απόλυτα συνειδητή πράξη που ξεκινάει από την βαθειά γνώση και συναίσθηση των κινδύνων στην άσφαλτο.
Είναι πραγματικά μια πράξη ζωής για όλους! Είναι η κίνηση που γίνεται με εντολή του Νου και η οποία θυμίζει συνεχώς και υποβάλει στον χρήστη της, ότι εκεί στο απρόβλεπτο και άγνωστο «έξω» των δρόμων, καιροφυλακτεί η απόλυτη φρίκη και απελπισία!
Αυτή η κίνηση Νόησης θα έχει σαν αποτέλεσμα, ο άνθρωπος αυτός (οδηγός) να είναι νόμιμα πια σε πλήρη ετοιμότητα, με τεράστια αμυντική διάθεση, επαγρύπνηση και προσοχή για τους άλλους, την οικογένεια του και τον εαυτό του.
Αυτός είναι ο λόγος που επιμένω και τονίζω κάθε φορά, ότι η πρώτη μας «κίνηση» είναι «έχε το Νου σου» και αμέσως μετά βάλε «μυαλό» (σκέψου) και την ζώνη σε όλους πάντα, παντού και πριν καν ξεκινήσεις.

'Αρθρο από την εφημερίδα "Οδηγώ"

                             Γιατί δεν θα πάψουμε ποτέ να σκοτωνόμαστε στους δρόμους
Υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι: ο πρώτος είναι ότι όλοι οι Έλληνες είμαστε βιαστικοί και ανυπόμονοι και ο δεύτερος είναι ότι όλοι οι Έλληνες είμαστε εξυπνάκηδες
Αυτά τα δύο ελαττώματα, τα επιδεικνύουμε σε ΚΑΘΕ πτυχή της ζωής μας: στη δουλειά, στην ουρά αναμονής, στην επαφή με τον πελάτη/συνεργάτη, στην παρέα, στη σχολή, στη διασκέδαση, στο σπίτι μας.
Απλά, όταν τα επιδεικνύουμε ΚΑΙ στο δρόμο που οδηγάμε, ΤΟΤΕ η συνέπεια είναι ότι κάποιος θα σκοτωθεί ή θα τραυματιστεί.
Και μην μου πείτε για τα χάλια των δρόμων, για την ανεπαρκή σήμανση, για τον ελλειπή φωτισμό, για την ανεπάρκεια του Κράτους. Όλα αυτά ισχύουν. Όμως, λαμβάνοντας ΟΛΑ αυτά υπ’ όψιν μας, η οδική μας συμπεριφορά είναι αυτή που τελικά, φέρνει την καταστροφική συνέπεια.
Αφού δεν έχουμε καλή ορατότητα στην κακοφτιαγμένη στροφή, γιατί προσπερνάμε;
Αφού έχει ουρά μπροστά μας, γιατί προσπαθούμε βιαστικά και παράνομα να την παρακάμψουμε;
Αφού οι δρόμοι είναι γεμάτοι διασταυρώσεις, γιατί δεν τηρούμε το STOP και όταν έχουμε εμείς προτεραιότητα, ΔΕΝ προσέχουμε αν ο ΑΛΛΟΣ τηρεί το STOP; κλπ...κλπ...κλπ
Και τώρα τί γίνεται; Δεν υπάρχει ελπίδα; Θα συνεχίσουμε να σκοτωνόμαστε στους δρόμους;
Η μόνη απάντηση είναι: να αλλάξουμε την Παιδεία μας. Όχι μόνο για την οδική συμπεριφορά, αλλά εν γένει. Να μάθουμε στα παιδιά και τους νέους την αρετή της υπομονής και της εξάλειψης του εγωισμού. Αυτό όμως θα πάρει χρόνο.

Άρθρο από την εφημερίδα " Οδηγώ ¨"

                                       ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΡΟΧΑΙΩΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ
Ένα απόγευμα τον Σεπτέμβριο του 2000 επιστρέφοντας από την θάλασσα στο σπίτι μου με το δίκυκλό μου κι ενώ βρισκόμουνα στην οδό Λίνδου λίγα μέτρα πιο πέρα από την διασταύρωση με την οδό Εθν.Αντίστασης με κατεύθυνση προς το Ροδίνι , αντιλήφθηκα αριστερά μου ένα σταθμευμένο λεωφορείο του ΚΤΕΛ -με κατεύθυνση προς την πόλη-και την ίδια στιγμή ένα επιβατηγό αυτοκίνητο , αντί να περιμένει πίσω του, να το προσπερνάει και να κινείται στο ρεύμα κυκλοφορίας μου. Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο ..Με παρέσυρε και με πέταξε στο πεζοδρόμιο δεξιά μου.
Από κείνη τη στιγμή άρχισε το μαρτύριό μου το οποίο συνεχίζεται μέχρι σήμερα …
Το ασθενοφόρο καθυστέρησε πολύ να έρθει κι αυτό επιδείνωσε την εσωτερική αιμορραγία ..για να έρθει ελικόπτερο του ΕΚΑΒ να με πάρει στο ΚΑΤ της Αθήνας, πάλεψαν οι μισοί βουλευτές και πολιτικοί παράγοντες του νησιού…. Έλα όμως που εκείνη τη μέρα το ΚΑΤ δεν είχε άδειο κρεβάτι στη ΜΕΘ , οπότε μεταφέρθηκα στο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ.
Εκεί διασωληνωμένος παρέμεινα 3 ολόκληρους μήνες…..
Μία ημέρα με επισκέφθηκαν δύο αστυνομικοί από το τοπικό Αστυνομικό Τμήμα και μου ζήτησαν να καταθέσω σχετικά με το ατύχημα. Ο Δ/ντής της ΜΕΘ τους είπε ότι ήταν αδύνατον κάτι τέτοιο έτσι που ήμουν διασωληνωμένος και με ελάχιστη επαφή με το περιβάλλον κι έφυγαν. Το ίδιο με νοήματα τους «είπα» κι εγώ.
Στη συνέχεια «πετάχτηκα» για άλλους 5 μήνες μέχρι το Νοσοκομείο Royal Back Hospital του Κου Ντίκεν στην Αγγλία.Επιστρέφοντας στην Ελλάδα σχεδόν υγιής , είπα να ασχοληθώ με το δικαστικό μέρος της υπόθεσης.
Κατ’ αρχήν η ΚΥΡΙΑ που με « σκότωσε» με το αυτοκίνητό της δεν ενδιαφέρθηκε ούτε μία στιγμή για την πορεία της υγείας μου.…
Η Τροχαία είχε ασχοληθεί –τρόπος του λέγειν-με την διερεύνηση του ατυχήματος λαμβάνοντας κατάθεση μόνο της οδηγού του αυτοκινήτου και της κουμπάρας συνεπιβάτιδας
Το λεωφορείο όταν πήγε εκεί είχε φύγει..Σιγά που θα έψαχναν να το βρουν… μέσα σε τόσες …χιλιάδες που έχει το ΚΤΕΛ Ρόδου και ανάμεσα σε χιλιάδες εκείνη την ημέρα δρομολόγια και οδηγούς…
Σιγά επίσης που θα έψαχναν να βρουν έστω έναν αυτόπτη μάρτυρα , από τους πολλούς που σταμάτησαν με τα αυτοκίνητά τους λόγω του ατυχήματος, αφού η κυκλοφορία στην οδό Λίνδου είχε διακοπεί.
Έτσι στην δικογραφία δεν υπήρχε αναφορά καθόλου για λεωφορείο. Η ΚΥΡΙΑ οδηγός και η κουμπάρα συνεπιβάτης της κατέθεσαν ότι εγώ μπήκα στο ρεύμα κυκλοφορίας τους. Τσιμουδιά για το λεωφορείο… Έκπληκτος διάβασα και την «κατάθεσή μου» που είχα…. δώσει στην Αθήνα. Τι έλεγε? Μία μόνο γραμμή… ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΠΟΥ ΕΠΑΘΑ ΣΤΗ ΡΟΔΟ. Τρελάθηκα !!!Ουδέποτε είχα πει κάτι τέτοιο, απλά είχα δηλώσει αδυναμία κατάθεσης με νοήματα παρουσία και του θεράποντος γιατρού μου.
Ο επιληφθείς αστυνομικός που είχε αναλάβει εδώ στη Ρόδο την διεκπεραίωση της υπόθεσής μου–με διετή προϋπηρεσία-δέχθηκε ότι του είπαν κι έβγαλε το συμπέρασμά του, υιοθετώντας τους ισχυρισμούς της άλλης οδηγού.
Με τον δικηγόρο μου ξεκίνησα δικαστικό αγώνα για να βρω το δίκιο μου… Μήνυσα την οδηγό του αυτοκινήτου που με κτύπησε και τους αστυνομικούς στη Ρόδο και στην Αθήνα που δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους..Το αποτέλεσμα σήμερα ύστερα από δέκα χρόνια , είναι να βρίσκομαι εγώ κατηγορούμενος για συκοφαντική δυσφήμηση και απαίτηση καταβολής αποζημίωσης εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ..
Τι άλλο πρέπει κάνω; Απαντήστε μου εσείς που διαβάζετε αυτή την ιστορία ! Που πρέπει να πάω για να δικαιωθώ; «Να υπάρχει δικαιοσύνη κι ας πέσει ο ουρανός » φώναζαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι. Αν υπήρχε δικαιοσύνη όλα θα διορθώνονταν!
Μια μέρα που φαινόταν όπως οι άλλες...και κατέληξε έτσι….
Γι αυτό φίλοι μου αν ποτέ σας συμβεί τροχαίο ατύχημα ειδοποιήστε αμέσως, συγγενείς , δικηγόρο, πραγματογνώμονα ,γιατρό, τηλεοπτικά κανάλια, τον παπά της ενορίας σας κι όποιον άλλον νομίζετε και τελευταία το ΕΚΑΒ και την αστυνομία…

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Άρθρο από την εφημερίδα Οδηγώ

Εφαρμογή προγραμμάτων οδικής ενημέρωσης
Έχουμε ασχοληθεί αρκετές φορές με το θέμα αυτό. Επανερχόμαστε καταθένοντας μία ακόμα σκέψη μας.
Θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια ειδική ομάδα επικοινωνίας με εταιρείες παραγωγής τηλεοπτικών εκπομπών και διαφημίσεων και την προβολή εκπομπής στην τηλεόραση για την Οδική Ασφάλεια. Σε αυτή την εκπομπή θα ενημερώνεται το κοινό για την συνολική πρόοδο και τα γενικότερα βήματα που γίνονται, τις ενέργειες της τροχαίας, θα παρουσιάζει σωστές/λάθος συμπεριφορές, θα δίνει συμβουλές ασφαλούς οδήγησης, κλπ.
Το σημαντικό είναι να δοθεί στον κόσμο την ιδέα ότι κάτι γίνεται, κάποιος ασχολείται και να αρχίσει να δημιουργείται συνείδηση. Να μειωθεί η αίσθηση αυθαιρεσίας και ατιμωρησίας όχι μόνο στην οδήγηση, αλλά και στην συντήρηση των οχημάτων και στις κατασκευές των δημοσίων έργων και στην συντήρηση αυτών.
Να υπάρχουν έξυπνα σποτάκια στην τηλεόραση (όχι τυπικά που κανείς δεν δίνει σημασία όπως τα άνευ ουσίας ‘μην πίνετε όταν οδηγείτε’ που προβάλλονται). Υπάρχουν πολλά παραδείγματα σωστών διαφημιστικών σποτ χωρών όπως η Μεγάλη Βρετανία ή η Αυστραλία ή Γαλλία – Ισπανία. Οριακά σοκαριστικές εικόνες. Με συμβουλές για σωστή χρήση κράνους – σωστών ρούχων – γαντιών για αναβάτες, ζωνών για παιδιά και στα πίσω καθίσματα για αυτοκίνητα, για την αναγκαιότητα της αλλαγής του παλιού οχήματος με μοντέρνο, για τα σύγχρονα μέσα αποφυγής ατυχήματος (ABS –ESP), για την απόσπαση προσοχής, για την ήπια κίνηση στην πόλη και την πρόβλεψη για πεζούς και οδηγούς, για την σωστή χρήση φώτων κλπ.
Να τονιστεί και να περάσει στο κοινό η εικόνα του νευρικού-εριστικού-ασυναίσθητου οδηγού ως κοινωνικά κατακριτέα και να συντονίζονται όλοι οι φορείς  σε ένα μόνον θέμα-στόχο κάθε φορά.

Άρθρο από την εφημερίδα " Οδηγώ ¨"

                       Σωστή απόσταση ακινητοποίησης
Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται κάθε δεδομένη στιγμή ο οδηγός, μπορεί να μεταβάλλει αρκετά το χρόνο που χρειάζεται για να αντιδράσει σωστά και να αποφύγει πιθανή σύγκρουση με κάποιο εμπόδιο. Στην πράξη, λοιπόν, ο χρόνος μεταφράζεται σε μέτρα ακινητοποίησης.
Πόσα μέτρα διανύει το αυτοκίνητο το δευτερόλεπτο;
Ένα αυτοκίνητο που κινείται με 50 χλμ./ώρα, διανύει περίπου 13,9 μέτρα μέσα σε ένα δευτερόλεπτο! Αντίστοιχα, αν κινείται με 130 χλμ./ώρα, καλύπτει περίπου 36 μέτρα μέσα στο δευτερόλεπτο.
Σωστή απόσταση ασφαλείας = 2 και πλέον δευτερόλεπτα.
Για να διατηρούμε όσο γίνεται ιδανικότερη απόσταση ασφαλείας, πρέπει να σκεφτούμε τα εξής. Αν το προπορευόμενο όχημα φρενάρει, τότε πρέπει να έχουμε απόσταση ίση με αυτή που διανύει το αυτοκίνητο σε 1 δευτερόλεπτο. με την ταχύτητα που έχει. Αν, δηλαδή, κινούμαστε με 90 χλμ./ώρα, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε περίπου 25 μέτρα απόσταση. Φυσικά αυτό δεν είναι ποτέ αρκετό, καθώς πρέπει να συνυπολογίσουμε ένα ακόμη δευτερόλεπτο (δηλαδή άλλα 25 μέτρα περίπου), το οποίο χρειαζόμαστε από τη στιγμή που θα αντιληφθούμε τον κίνδυνο, μέχρι τελικά τη στιγμή που και εμείς θα πατήσουμε φρένο. Συνολικά λοιπόν, αυτό μεταφράζεται σε 2 δευτερόλεπτα, ή περίπου 50 μέτρα απόστασης από το προπορευόμενο όχημα, αν θέλουμε να είμαστε ασφαλείς. Όπως γίνεται αντιληπτό, οι υπολογισμοί αυτοί για την απόσταση ακινητοποίησης είναι γενικοί και δεν μπορούν να ισχύουν σε κάθε περίπτωση. Παράγοντες όπως η κατάσταση του οδοστρώματος, των ελαστικών αλλά και του κάθε αυτοκινήτου διαφοροποιούνται ανάλογα με την περίσταση.

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Σχόλιο από την εφημερίδα "Οδηγώ"

Προς τον Αντιδήμαρχο κ.Σαββή
Δύο χρόνια επισημαίνουμε στο έντυπό μας ότι πρέπει να τοποθετηθεί μία πληροφοριακή πινακίδα στην έξοδο του λιμανιού μας στην Ακαντιά , για να γνωρίζουν οι επισκέπτες που φθάνουν με τα οχήματά τους πως θα κινηθούν προς την πόλη η εκτός αυτής. Η μόνη πινακίδα που υπήρχε 2 χρόνια τώρα ήταν αυτή της ναυτιλιακής εταιρείας. Πρόσφατα τοποθετήθηκε και η δεύτερη που δείχνει προς ποία κατεύθυνση θα κινηθούμε για το Φαληράκι. Δεν γνωρίζουμε ποιός την τοποθέτησε και γιατί μόνο το Φαληράκι. Η Λίνδος ,η Ιαλυσός και τόσα άλλα μέρη του νησιού μας δεν έχουν θέση εκεί?
Έχουμε δε την εντύπωση ότι αυτή η πινακίδα πιο πολύ μπερδεύει παρά βοηθάει. Αφού το Φαληράκι είναι …δεξιά, άρα η πόλη είναι αριστερά..και πάει λέγοντας. Κύριε Σαββή, αρμόδιε Αντιδήμαρχε ασχολήσου εσύ με το θέμα. Παρήγγειλε μια σωστή πινακίδα και τοποθετήστε την να ενημερώνεται ο κόσμος .Είναι που είναι το λιμάνι μας σε μαύρα χάλια ας βοηθάμε τουλάχιστον τους εναπομείναντες ατμοπλοϊκούς επισκέπτες μας δείχνοντάς τους κατά που πέφτει η πόλη…


Άρθρο από την εφημερίδα " Οδηγώ ¨"

Τραγικό παιγνίδι της μοίρας

Δυο τροχαία και μία αυτοκτονία συνθέτουν το παζλ μιας τρομερής ιστορίας!

Είναι καλοκαίρι του 1996. Στο χωριό τα παιδιά απολαμβάνουν την θάλασσα και παίζουν βόλευ στην παραλία. Ο 8χρονος Κώστας φεύγει από την παραλία τρέχοντας, ανεβαίνει στο δρόμο πάνω για να μαζέψει την μπάλα μετά από άστοχη βολή ενός φίλου του. Δεν αντιλαμβάνεται το αυτοκίνητο που κινείται αριστερά του και παρασύρεται από αυτό. Σοβαρά τραυματισμένος μεταφέρεται στην Αθήνα , όπου μετά από πολύμηνη νοσηλεία καταφέρνει να γίνει καλά με μία μικρή αναπηρία.
Ο οδηγός του αυτοκινήτου ,ο Σταμάτης, δεν ήταν άγνωστος. Συγχωριανός τους ήταν μακρινός τους συγγενής και νέος στην ηλικία. Μεσολάβησαν δικαστήρια και τα σχετικά. Οι σχέσεις των δύο οικογενειών ψυχράθηκαν από τότε. Ο πατέρας του μικρού Κώστα, ο Αλκιβιάδης δεν συγχώρεσε ποτέ τον οδηγό για το κακό που έκανε στο παιδί του .
Φέτος την Μεγάλη Εβδομάδα ο Αλικιβιάδης επιστρέφοντας στο χωριό του από την πόλη με το αυτοκίνητό του σταμάτησε στο πρατήριο του χωριού για καύσιμα. Φεύγοντας χαιρέτησε και ευχήθηκε στον βενζινοπώλη τον κύριο Μιχάλη Καλό Πάσχα. Λίγα μέτρα πιο πέρα δεν πρόσεξε τον 8χρονο εγγονό του κυρ Μιχάλη που έπαιζε στο δρόμο και τον παρέσυρε .Ο μικρός Γεράσιμος έχασε την μάχη με τη ζωή λίγες ημέρες μετά το Πάσχα μέσα στο Νοσοκομείο Παίδων στην Αθήνα όπου είχε μεταφερθεί για νοσηλεία μετά το ατύχημα.
Ο 6χρονος Γεράσιμος εκτός από εγγονός του Κυρ Μιχάλη ήταν γιός του Σταμάτη που πριν 15 χρόνια είχε χτυπήσει στην παραλία με το αυτοκίνητό του ,τον γιο του Αλκιβιάδη τον μικρό Κώστα.
Και οι δύο δηλαδή οι πατεράδες είχαν χτυπήσει με το αυτοκίνητό τους ο ένας το παιδί του άλλου!!
Ο θρήνος στο χωριό μεγάλος. Συγκλονισμένη η κοινωνία δεν μπορεί να πιστέψει ότι η μοίρα έπαιξε τόσο άσχημο παιχνίδι σε δύο πατεράδες, σε δύο οικογένειες.
Ο Αλκιβιάδης που τόσα είχε περάσει με το δικό του παιδί τον Κώστα πριν από 15 χρόνια δεν μπορεί να δεχθεί ότι κι ίδιος σαν οδηγός έκανε πολύ μεγαλύτερο κακό στην οικογένεια που τόσο κατηγορούσε.
Αποτέλεσμα ήταν να πάθει νευρικό κλονισμό και να εισαχθεί στο Νοσοκομείο για θεραπεία. Ο γιός του ο Κώστας πηγαινοέρχεται από το χωριό στην πόλη καθημερινά. Η ψυχολογική του κατάσταση άθλια.
Στο Νοσοκομείο βλέπει ένα πατέρα να είναι στον «κόσμο» του και στο χωριό που γυρνάει βλέπει ένα κόσμο να τον κοιτάει περίεργα .
Ο ίδιος αρχίζει να νοιώθει ενοχές γιατί «αυτός ζούσε» και δυστυχώς δεν αργεί να κάνει το κακό. Αυτοκτονεί στο δωμάτιό του κλείνοντας την αυλαία αυτής της τραγικής ιστορίας που ξεκίνησε 15 χρόνια πριν…..
Σοφός λοιπόν ο λαός όταν λέει …ενός κακού μύρια έπονται….
                                                                       Οδηγώ και.....

Σε σκέφτομαι; Μακάρι να ήταν μόνο αυτό! Οι κυριότερες ασχολίες ενός οδηγού πέραν της οδήγησης, είναι και οι αιτίες που αποσπούν την προσοχή του από το δρόμο, οι οποίες μπορεί να αποβούν μοιραίες: Η αφηρημάδα, η κούραση, η νύστα, το φούσκωμα από το φαγητό και το αλκοόλ. Οι έντονες συζητήσεις, τα παιδιά που παίζουν στο πίσω κάθισμα, το μωρό που κλαίει ασταμάτητα, το κατοικίδιο που κυκλοφορεί ελεύθερο. Το κάπνισμα, η προσπάθεια του οδηγού να φάει ή να πιει, η αναζήτηση ενός CD, το μακιγιάρισμα, το χτένισμα, το διάβασμα ή η αναζήτηση στο χάρτη. Η αλλαγή σταθμού στο ραδιόφωνο ή η ρύθμιση του ήχου. Τώρα τελευταία, η δυνατότητα που έχουν όλο και περισσότερα αυτοκίνητα να προβάλλουν ταινίες, τηλεόραση ή DVD. Καινούργια επίσης ενασχόληση είναι τα συστήματα πλοήγησης, τα GPS, τα οποία απαιτούν την προσοχή του οδηγού. Η κορυφαία θέση βέβαια ανήκει στα κινητά τηλέφωνα. Εκτός από την ομιλία, ακόμα πιο επικίνδυνο είναι το διάβασμα-γράψιμο μηνύματος και η αναζήτηση στα μενού κατά την οδήγηση.
Είναι δυνατόν ενώ οδηγείς στα καλά καθούμενα να εμπλακείς σε κάποιο ατύχημα; Προφανώς και όχι. Ταξιδεύοντας με 100 χιλιόμετρα την ώρα, αρκεί να χαθεί η προσοχή για ένα μόλις δευτερόλεπτο (με αυτή την ταχύτητα αντιστοιχεί σε σχεδόν 30 μέτρα απόστασης), για έναν από τους παραπάνω λόγους, για να συμβεί το μοιραίο.

Άρθρο από την εφημερίδα Οδηγώ

Μπαμπά θέλω μηχανάκι
Προς τους γονείς μελλοντικών μοτοσικλετιστών

Πόσοι από εμάς τους γονείς δεν ακούσαμε από τα παιδιά μας ,ότι θέλουν να πάρουν μοτοσικλέτα ή μοτοποδήλατο και αισθανθήκαμε το αίμα μας να παγώνει και τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια μας.
Και άρχισαν οι φωνές ,οι τσακωμοί και οι βαριές κουβέντες του τύπου «μηχανάκι θα πάρεις μόνο πάνω από το πτώμα μου» και τα συναφή.
Ποιος είναι άραγε ο σωστός τρόπος, για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα αυτό?
Είναι γεγονός ότι αυτό που γίνεται με τα μηχανάκια στο νησί μας , δεν έχει προηγούμενο σε κανένα άλλο μέρος της Ελλάδας. Η Ρόδος έχει περισσότερα δίκυκλα απ’ ότι έχουν άλλες πολύ μεγαλύτερες σε πληθυσμό ελληνικές πόλεις .
Δίκυκλα που δυστυχώς τα περισσότερα οδηγούνται από νεαρά άτομα , χωρίς τις απαραίτητες ικανότητες.
Οι λόγοι είναι λίγο –πολύ γνωστοί σε όλους μας όπως και οι συνέπειες. Όμως ας αναλογιστούμε.
Τι θα εμποδίσει το παιδί μας να πάρει το μηχανάκι του φίλου του και χωρίς δίπλωμα, γνώσεις και σωστό εξοπλισμό, να κινηθεί παράνομα με ένα μηχανάκι που στο κάτω- κάτω δεν ξέρει αν είναι σωστό ή σαράβαλο. Το αποτέλεσμα είναι ότι κάποια στιγμή θα το πιάσουν και θα το τρέχουν στα δικαστήρια .
Κι αυτό είναι το λιγότερο Αν τραυματιστεί ,τότε τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα.
Και όσο και να φωνάζετε εσείς , από αντίδραση προς τον τρόπο που συμπεριφέρεστε, ή γιατί οι φίλοι του, του είπαν« έλα τώρα, που θα σε δουν οι γέροι σου εδώ πέρα» ή γιατί είναι «μαγκιά»της εποχής.
Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο .Το παιδί σας θα είναι παράνομο και επικίνδυνο για την σωματική του ασφάλεια, αλλά και για τους άλλους. Τι πρέπει να κάνετε? Κατ’ αρχήν ,πατέρας και μητέρα να συμφωνήσετε σε κοινή αντιμετώπιση και μεταχείριση του παιδιού σας σχετικά με το θέμα αυτό .
Έπειτα πάρετε το γιό σας από το χέρι και πηγαίνετε μαζί του σ ένα κατάστημα πώλησης δικύκλων και αγοράστε του αυτό που του αρέσει κι απαραίτητα ένα σωστό κράνος. Πάτε μετά σπίτι και εξηγήστε του ότι είναι στη διάθεσή του, από τη στιγμή όμως που θα αποκτήσει δίπλωμα. Γράψτε τον την ίδια μέρα, σε μια Σχολή Οδηγών για να μάθει να οδηγεί σωστά κι αφού αποκτήσει άδεια οδήγησης , καλέστε τον και παρουσία όλων των μελών της οικογένειας και των φίλων του , και με τρόπο που να μην δέχεται την παραμικρή αμφισβήτηση τονίστε του τα εξής..
«Πάρε το μηχανάκι και από σήμερα μπορείς να το οδηγείς. Πρόσεξε όμως καλά γιατί αν πέσει στην αντίληψή μας, ότι έστω και μια φορά ,δεν φοράς το κράνος σου, κάνεις κόντρες ,τρέχεις ή κινείσαι αντίθετα στους μονόδρομους και στα φανάρια, τότε δεν θα σου το πάρουμε. Αλλά θα του βάλουμε φωτιά να το κάψουμε μπροστά σου. Με αυτόν τον τρόπο θα βλέπεις το όνειρό σου για μηχανάκι να καίγεται και θα ξέρεις ότι ΕΣΥ το έκαψες για πάντα με την ανευθυνότητά σου.»
Αυτό να το κάνετε με το σκεπτικό ότι θα οδηγήσει, που θα οδηγήσει μηχανάκι. Ας οδηγήσει τουλάχιστον το δικό του που θα ξέρει ότι είναι σωστά συντηρημένο. Να είναι νόμιμος για να μην έχει τον φόβο να τον κυνηγήσει η τροχαία. Αλλά και τον φόβο (που φυλάει τα έρημα κατά την παροιμία) ότι αν κάνει κάποια λαδιά, θα σας βρει απέναντί του και όχι υποστηριχτή του.
Και βέβαια μην πάψετε ούτε στιγμή να παρακολουθείτε την οδική του συμπεριφορά. Κι αργότερα όταν μεγαλώσει και σίγουρα θα θελήσει να αγοράσει μια μεγαλύτερη μοτοσικλέτα , στείλτε τον αμέσως να εκπαιδευτεί ξανά σε μια Σχολή Οδηγών ή σε μια Σχολή ασφαλούς Οδήγησης, για να αποκτήσει όλες τις απαραίτητες γνώσεις που θα ελαχιστοποιήσουν τις πιθανότητες ατυχήματος.
Με αυτό το σκεπτικό προχωρήστε σαν οικογένεια και με τα υπόλοιπα παιδιά σας.
Αυτή η συμβουλή μας αποτελεί ένα γενικό πλαίσιο αντιμετώπισης του προβλήματος και τίποτε περισσότερο. Γνωρίζουμε ότι κάθε περίπτωση παιδιού είναι και διαφορετική και πολλές φορές οικογενειακά ή άλλα προβλήματα δυσχεραίνουν την σωστή επικοινωνία με το παιδί.
Συμβουλευτείτε παράλληλα άλλους γονείς , εκπαιδευτές οδήγησης αλλά και κάθε άλλο ειδικό κι ο θεός βοηθός σε κάθε του βήμα.